Czy Wałęsa ma większy apetyt niż inni? – nie jest to wykluczone. Intensywne podawanie mu strawy z zewnątrz, bocznymi kieszeniami, mogło przyczynić się do powiększenia żołądka.
Ze smutkiem stwierdzam, że nawet historycy dążący do zgłębienia prawdy o Lechu Wałęsie nie dostrzegają oczywistych faktów, które mogły mieć znaczący wpływ na jego postawę w okresie tzw. pierwszej „Solidarności”. Nawet ktoś taki jak dr Gontarczyk zaskakuje dziś stwierdzeniami, że w okresie „Solidarności jej przywódca zapisał piękną kartę.
Czy jednak (tylko) ze szlachetnych pobudek?
Z jakich powodów TW Bolek mógł podjąć własną grę na uzyskanie większej niezależności? Czy nie była to kwestia rosnącego znaczenia opozycji w Polsce w drugiej połowie lat 70. i potężnych, nieewidencjonowanych de facto środków na jej funkcjonowanie w Polsce, które płynęły w postaci milionów dolarów do naszego kraju z Zachodu? Wałęsa, przedstawiciel popegeerowskiego lumpenproletariatu, którego bełkotliwa, kabaretowa postać, będzie od początku pompowana polskimi nadziejami, zyskuje w tym okresie swoistą nową samoświadomość. Po Sierpniu, noszony na rękach przez tłumy i uznawany przez Zachód za symbol wolnego, demokratycznego ducha może prowadzić ze swoimi oficerami prowadzącymi dialog, jak równy z równymi.
Już wtedy nie ma żadnej możliwości strącenia go z piedestału. Nobel jeszcze mocniej przytwierdza tą postać do pomnikowego piedestału.
Desperacka i całkowicie nieskuteczna próba obalenia zniszczenia tego mitu, wykreowanego w dużym stopniu przy udziale tajnych służb, którą będzie upublicznienie w stanie wojennym telefonicznej rozmowy Wałęsy z bratem, nie przyniesie skutku. Zeszmaconej, mającej krew na rękach władzy nikt rozsądny w peerelu już nie wierzy. Całkowicie kompromitujące nagranie, podobno nawet nie zmanipulowane, daje dziś pojęcie o marzeniach, ideach noblisty, który doszukuje się cesarskich korzeni i marzy nie bez podstaw o milionach. Przy okazji, niejako w konsekwencji rozmaitych „zasług”, zdobywa on władzę o jakiej nawet nie śnił. Zostaje prezydentem Rzeczypospolitej i, korzystając z niej, brnie dalej...
Najciekawsze jest to, że Wałęsa od lat, konsekwentnie gra rolę człowieka ubogiego, wiążącego z trudem koniec z końcem. Dla człowieka, który bywa od czasu do czasu tu i ówdzie, nie jest tajemnicą, że jest to postać, która obecnie z niemałym talentem odcina kupony od swej sławy, można bowiem spotkać go w różnych miejscach globu, gdzie wypowiada różne dziwne opinie i daje się fotografować. W ubiegłym roku, gdy wypłynęła na światło dzienne informacja o dochodach Tony’ego Blaira, który zarobił w siedem lat 13 mln funtów na usługach doradczych i wykładach, byłem ciekaw czy ktoś zainteresuje się i tym aspektem działalności „naszego Lecha”. Bo kimże jest Blair, zwykły lewak, jakich tysiące w Europie, w porównaniu z Wałęsą, symbolem oporu przeciw bolszewii?
I pewnie nigdy by to nie nastąpiło, gdyby nie zdjęcia, które Wałęsa sam publikuje od jakiegoś czasu i jego niesamowita wyprawa pod auspicjami Cinkciarza.
Dzisiaj mam nadzieję, że środki zgromadzone na Lecha posłużą w przyszłości realizacji jakichś naprawdę wzniosłych idei. Na przykład zapewnieniu emerytur solidarnościowym stoczniowcom. Myślę jednak, że nie przyjęliby oni pieniędzy z takiego źródła.
Może zatem noblista przeznaczy je choćby na program reintrodukcji fok szarych na polskim Wybrzeżu?
Ps. Ciekawe jest, że wszyscy naskoczyli na p. Marię, żonę szefa wszystkich esbeków. Zwłaszcza ci, co to uważają, że dzieci nie powinny odpowiadać za winy ojców. Ale żony już tak?
Kobieta ta jest jedyną znaną mi osobą, która ochroniła ważne akta i powinna otrzymać nagrodę. Jednocześnie władze naszego państwa winny skierować apel o zwrot takich dokumentów, gwarantując wszystkich ich posiadaczom jakąś formę abolicji.
