Na Stuhra żal mi pióra, po prostu. Więc może ktoś inny zrecenzuje wczorajszy spektakl TVN24? Stuhr i Pochanke narzekają w nim na Polaków... Swoją drogą brakowało mi w tym wąskim gronie tylko kogoś o nazwisku Stedtke, albo Brunner. Czuję się jednak wywołany do tablicy, gdyż zdaniem Stuhra należę do tych nieuprawnionych, którzy kwestionuję jego autorytet obywatelski i twórczy, wypominając mu dubbingową rolę w filmie „Shrek”.
Otóż moim zdaniem Stuhrowie przypominają ludzi, którzy trafili na mokradła. Im więcej czasu poświęcają polityce, tym bardziej się w niej pogrążają. Pamiętam, że któregoś wieczora młody Stuhr będąc na MO (u Moni Olejnikowej) stwierdził w odpowiedzi na czyniony mu zarzut, że wykrzywione twarze, tak charakterystyczne dla antypolskiego „Pokłosia”, zna z... Podhala. "Wiem na kim się wzorowałeś" - miał powiedzieć do syna senior Stuhr, znany ideał męskiej urody.
Górale, wyraziłem wówczas przekonanie, będą sami musieli poradzić sobie z tym problemem. Albo jakosik tam z p. Maćkiem.
Autorską recenzją Podhala trochę mnie Stuhr jr zaskoczył, gdyż warszawiści, a do nich można zaliczyć obecnie p. Maćka, maniakalnie wędrują w weekendy do Zakopca. Zwykle już na wiele dni przed Bożym Narodzeniem brakuje miejsc pod Giewontem, gdyż jak wiadomo góralsko muzycka, a najbarziyj już świarny, hyrny i piykny muzykant Sebastian Karpiel-Bułecka, znajdują się na celowniku firmowych eventów i panienek z public relations (często jedynych bohaterek filmów, których akcja rozgrywa się w błyszczących biurowcach i gdzie Maciej Stuhr od czasu do czasu świeci gołym tyłkiem oraz bladym torsem).
Kiedy ludzie ci, i w jakich okolicznościach, oddający się rozmaitym przyjemnościom we własnym celebryckim gronie, mają jeszcze czas oglądać wykrzywione góralskie gęby? - tego nie panimaju. Może mylą im się one z twarzami ruskich reketerów, którzy też obrali sobie za cel świątecznego wypoczynku zakopiańskie Krupówki.
Mamy tu jednak lekkie pomieszanie z poplątaniem, gdyż ostatnio znajomy mówił mi o żalach pewnego księdza, który stwierdził, iż w jego stołecznej parafii tylko 30 proc. wiernych przyjmuje kapłana po kolędzie. Kim jest reszta? Importowano ją ze Związku Sowieckiego? To zresztą jeszcze jestem w stanie zrozumieć. Ale dlaczego ci wszyscy ludzie uparli się pchać do Zakopanego w święta Bożego Narodzenia, gdzie z zewsząd dobiega "lulajże"?
Młodego Stuhra miałem przez dłuższy czas za porządnego gościa. Nie wiem dlaczego, nie znam tego środowiska, ale wśród twórców, zwłaszcza związanych z teatrem, aktorzy nie mają dobrej opinii. Generalnie nie jest to jakiś ważki problem, zdarza mi się jednak szczerze boleć nad tym, że ekranowy idol nie sprostał moim górnolotnym oczekiwaniom. Z pewnością jednak czułem do młodego Stuhra większy sentyment niż do seniora, którego emploi nigdy nie pozwalało wyjść poza określony typ postaci. Stąd najlepszymi rolami filmowymi Jerzego Stuhra pozostaną wspomniany już Shrek, komisarz Ryba i "Wodzirej".
Maciej Stuhr ma szansę osiągnąć w tym zawodzie znacznie więcej, być może nawet dzięki produkcjom w typie ,,Pogrosia" oraz zwisom prostym na drzwiach od stodoły w filmach o popularnych w świecie polskich antysemitach. Bardziej podpadł mi jednak zajmując wygrzane miejsce po Figurskim, obok niezastąpionego popularyzatora miękkiego narkotyku i wielbiciela naszych wschodnich sąsiadek - Jakuba Wojewódzkiego. Znany do niedawna z fajnego humoru, nie piszę o tym z przekąsem, przelicytowywał błazenadą „zwolnionego z wuefu” mało zabawnego gostka, któremu brakowała przez pewien czas nawet na sushi. Żenada, to chyba mało powiedziane. Szkoda mi tego niemłodego już chłopca, który z każdym rokiem się stacza i popuszcza, czego świadectwem było jego ostatni publiczny (tam)polew przy okazji gali „Polskich Orłów”.
Komentarze